Τελικά, παρά τις διακηρύξεις περί ετοιμότητας, περί πολλών μέσων πυρόσβεσης, χρειάστηκαν λίγες μέρες υψηλών θερμοκρασιών για να ζήσουμε το ίδιο έργο:
Φωτιές, καταστροφές και εκκενώσεις με το 112.

Ξαναζήσαμε μια μεγάλη πυρκαγιά στα όρια του αστικού ιστού της Αττικής, στο Κρυονέρι.

Μέχρι σήμερα έχει χαθεί το 50%-60% του περιαστικού πρασίνου.
Αυτό αναδεικνύει την οριακή κατάσταση που έχει περιέλθει η Περιφέρεια Αττικής.

Η έλλειψη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ανάταξης της μη βιώσιμης Αττικής, με την υψηλή τρωτότητα σε φωτιά και πλημμύρες δεν επιτρέπει αισιοδοξία.

Η εγκατάλειψη της υπαίθρου, η παρατημένη αγροτική γη, η συνεχής μείωση των κατοίκων, δημιουργούν συνθήκες χώρων προς καταστροφή που την επόμενη μέρα μπορούν να γίνουν πρόσφοροι χώροι μιας κερδοσκοπικής ανάπτυξης.

Το σχέδιο της επόμενης μέρας είναι ήδη γνωστό: Επιδόματα καταστροφής και μεγαλόστομες εξαγγελίες μιας δήθεν αποκατάστασης που ποτέ δεν έρχεται.
Η Αττική ζει σε συνθήκες «κόλασης», κυρίως στα πυκνοδομημένα τμήματά της.

Κυριακάτικο πρωτοσέλιδο του «Βήματος» μας λέει ότι το μπετό καίει το λεκανοπέδιο.

Η πόλη δεν έχει κανάλια αερισμού και δεν δροσίζεται.

Οι πόλεις χρειάζονται ένα σχέδιο διάσωσης για να γίνουν πιο ανθεκτικές, με περισσότερο πράσινο και ελεύθερους χώρους βάζοντας ένα τέλος στην άγρια εμπορευματοποίηση και την κερδοσκοπία της γης, που τσιμεντώνει από τις παραλίες μέχρι και τα τελευταία διαθέσιμα οικόπεδα.