Η υπόθεση των εντός οικιστικού ιστού ρυπογόνων βιομηχανιών στο Κερατσίνι που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και μειώνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής δεν είναι καινούργια.
Χρόνια τώρα οι κάτοικοι ζητούν την απομάκρυνσή τους και είναι σε διαμάχη με τη βασική εξ’ αυτών, την Oil One.
Κύριο αντικείμενο της διαμάχης είναι η μετεγκατάσταση των υποδομών που έχουν ως σκοπό την υποδοχή και τον διαχωρισμό των μιγμάτων υπολείμματος πετρελαίου και νερού που προκύπτουν από την λειτουργία των πλοίων που προσεγγίζουν το λιμάνι του Πειραιά.
Όλη αυτή την περίοδο, αν και αρχικά η εταιρεία υποστήριζε το αντίθετο, διαφορετικά πορίσματα από το Δημόκριτο, το Αστεροσκοπείο Αθηνών, το ΑΠΘ απέδειξαν περίτρανα και αδιαμφισβήτητα ότι υπάρχουν ρυπογόνες ουσίες, όπως το βενζόλιο που συνιστά και καρκινογόνο ένωση, γεγονός το οποίο αποτελεί σοβαρό και συνειδητό έγκλημα σε βάρος της υγείας των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.
Ταυτόχρονα, αποδείχθηκε πως η βασική πηγή τόσο για τη δυσοσμία όσο και για τις υψηλές συγκεντρώσεις καρκινογόνου βενζολίου είναι η περιοχή που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της Oil One.
Δυστυχώς, ελάχιστα άλλαξαν από το 2020, με τους κατοίκους και τη δημοτική αρχή Κερατσινίου-Δραπετσώνας να συνεχίζουν τον αγώνα για τη μετεγκατάσταση.
Όμως, η παντελής έλλειψη πολιτικής βούλησης να έρθουν σε ρήξη με ολιγαρχικά συμφέροντα για το καλό των πολιτών, συνεργούν στη διαιώνιση μιας κατάστασης που δεν προμηνύεται να επιλυθεί παρά μόνο μέσω της επιμονής και της αντίδρασης των πολιτών.
Μάλιστα, φτάσαμε πριν λίγους μήνες να έχουμε την άκρως προκλητική κυβερνητική απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να προχωρήσει σε νέα αδειοδότηση της OIL ONE.
Με απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που φέρει τον τίτλο «Χορήγηση άδειας συλλογής και μεταφοράς επικίνδυνων αποβλήτων, σε πανελλαδικό επίπεδο, της εταιρείας OIL ONE» η εταιρεία θα μπορεί νόμιμα, για δέκα χρόνια, να μεταφέρει επικίνδυνα απόβλητα από όλη την Ελλάδα στις εγκαταστάσεις της στην Δραπετσώνα.
Δεν χρειάζονται, όμως, τα αποτελέσματα των μετρήσεων για να νιώσει κανείς τη δυσοσμία.
Αρκεί μια βόλτα κοντά στο χώρο των εγκαταστάσεων της Oil One για να καταλάβει κάποιος πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητα των πολιτών της Β’ Πειραιά.
Ειδικά όσο η θερμοκρασία ανεβαίνει, η κατάσταση, όπως κάθε χρόνο, θα χειροτερεύει.
Ο πολυετής αγώνας των κατοίκων του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας και ολόκληρου του Πειραιά για ανάσα, οξυγόνο, υγιή αέρα κρατάει χρόνια γι’ αυτό και πρέπει να δικαιωθεί.
Οι κάτοικοι θέλουν τη ζωή και την υγεία τους πίσω, τα παιδιά θέλουν να μπορούν να παίζουν στις αυλές των σχολείων τους και τις παιδικές χαρές, όλοι θέλουν να μπορούν να ανοίξουν τα παράθυρα του σπιτιού τους, να μπορούν να ζουν χωρίς δυσοσμία και καρκινογόνες ενώσεις.
Το να κάνουμε όλοι και όλες μας το δίκαιο αίτημά τους, αίτημά μας, το να κάνουμε τον δίκαιο αγώνα τους, αγώνα μας, το να σταθούμε δίπλα τους φωνάζοντας, πιέζοντας και ζητώντας να ληφθεί μια πολιτική απόφαση υπέρ των πολλών και όχι της ολιγαρχίας είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.
Ειδικά, όσο βλέπουμε την οικονομική και ενεργειακή κρίση να εντείνονται, την ανεργία να αυξάνεται, τη φτωχοποίηση να συνεχίζεται, την επιδοματική πολιτική να παίρνει τη θέση της ουσιαστικής πολιτικής, τη στήριξη των λίγων σε βάρος της πλειοψηφίας να συνεχίζονται με την υπογραφή και τη σφραγίδα του Κυριάκου Μητσοτάκη και των «αρίστων»-αρεστών του Μαξίμου τότε η κραυγή των πολιτών της Β’ Πειραιά για καθαρό αέρα, για ποιότητα ζωής, για ένα καλύτερο αύριο πρέπει να γίνει κραυγή όλων μας!
Στο Κερατσίνι, στη Δραπετσώνα, στη Β’ Πειραιά θα παλέψουμε για να έχουμε και θα έχουμε ζωή!
***Άρθρο της Φ. Μπακαδήμα στο Pireas2day